585

Day
585th

---

 

 

 

  

 

 

 

[9
Oct 2010] ::MIEJSCE
NA REKLAMĘ :: 

(…)

Przyobiecałam
na kolanach Frau Norweskoleśnej,
że
nie wyrzucę.

(Mam
taką wśród Norweskoleśnych
opinię,
poniekąd zasłużoną, że co wezmę w ręce, to wyrzucam.

Oni
zbierają, kolekcjonują, kumulują, gromadzą.

Ja
wyrzucam.

Bądź
oddaję Armi Zbawienia.

(Ostatnio
Norweski
zaczął
ukrywać dobytek – konkretnie torbę dziadówkę oraz egzemplarz
prozy Dana Browna – w swojej w szafce w pracy z obawy przed moją
destrukcyjną mocą.)

Oczywiście,
że nie wyrzucę.

Pierwsze
wydanie ‘What
do people do all day?’
Richarda Scarry w wersji teutońskiej.

[‘Mein
allerschönstes Buch vom Backen, Bauen und Flugzeugfliegen.’ Jak
zwykle dosłowne tłumaczenie tytułu (!)]

Zaczytane
na śmierć przez obu Norweskoleśnych.

Pojechaliśmy
do Sherborne, na book
fair,
szukać introligatora.

Łatwiej
znaleźć kwiat paproci, a taniej – złote runo.

Odrzuciliśmy
ofertę za
śmemset funtów,
zjedliśmy śmiertelnie
poważnie imbirowe
ciastko (seriously
gingery ginger cake)
i wróciliśmy do domu.

Kupiłam
on-line kilka kilometrów taśmy do restaurowania papieru.

(…)

Agencik
wynajmu nadesłał prolongatę umowy.

Na
adres Zakontek
Fieśniaka 202.

[pisownia
prawie oryginalna]

Drobiazg,
że mieszkamy w zaułku
o zupełnie innym, nieparzystym numerze.

Dobrze,
że listonosz umie czytać.

(Lub
że trwale zapadłam mu w pamięć niejednokrotnie otwierając drzwi
z Dynią przy nagiej piersi.)

(…)

–
Dynio,
Dynio, pies mówi hał, hał, hał…

–
Dynio, Dynio, matka twoja się myli. Pies mówi wał, wał, wał.

Jasne
(!).

Wał
Pomorski.

Albo
wał rozrządu.

(…)

Znośna
ciężkość bytu.

Stud
muffin.

[mryg]

©kaczka